Gece odamın içine aldım seni
Biraz kahveye kattım
Biraz müziğe
Biraz içime
Geçmiş sevmişlerime gittim. Özlemişim şiiri ilk Osman OLMUŞ geldi aklıma.
Hakikat bu adam olmuş.
yazayım dedim size de ...
buz gibiydi ateş: eylül nezlesi
yalnızlığın cılkını çıkaran kaldırımlar
fısıldaşıyor/gevezelik: laf ezmesi
ve ben seni üşüyorum
yürüyorum/adımlarım sararmış yaprak izi
bilirsin ben hiç kendimi üşüyemem
kestane kabuğunda bir aşk ısıtır ikimizi
inan buz gibi ateş: eylül nezlesi
kaybettikçe kazandığım bir oyun bu
okumayı bıktığım insanların frijit sonu
bir başkasında davetkâr bir başlangıç
hiç geçmediğim sokak başlarında bir kırlangıç
seni ötüyor bana -duyuyorum-
ama dizelerim sağır
adımlarım kaldırımlarda/yürüyorum ağır ağır
ardımda mehdi: teneke trampet çalıyor
suskunluk geceye çoğalıyor
ve ben: tüm adreslere seni soruyorum
kimseler yok -dikkat köpek var-
sokak kapıları ardına kadar açık
bu şehre ağustos’undan tutsak olmuşum
sanki sokaklara kelepçeli bir kaçık
parke insanları maskelerini bırakıp kaçmış
dram oynuyorlar bulvarlara dökülen suratlarla
çürük domateslere bulanıyorlar
(yaşam: perdesiz bir zina)
ÇIKAMIYORLAR; girdikçe derinleşen bir vagina
ben; deniz diyorum parola deniz
uzak/çok uzak ve unut diyorlar
ölüm diyorum parola ölüm
yakın/çok yakın ve umut diyorlar
gülüyorum; dünyaya tutsaklık başka –şair–
yaşama tutsaklık aşka dair
acıyorum tanrılara
bana tutsaklık tırışka vesair…
demem; mefistofeles bile üşüdü bu ateşten
inan buz gibiydi ateş: eylül nezlesi
yürüyorum/adımlarım sararmış yaprak izi
dev bir kestane kabuğu saklar ikimizi
biliyorum soracaksın ama söylemem
kestane kabuğu aşkımız da bu ateşin gizi
kestane yazı’88/odtü
Osman Olmuş
bana yetmedi bir kaç daha okudum. ama bir tane daha paylaşıyorum size gerisi de siz de ...
Sevişmenin Aşka Karıştığı Yer
¾delikanlılıktır; delikanlılıksa hepimizden öte¾
sıra bende: bu hayatın canını çıkaracağım
desem inanmazsın. inanamazsın. ama öyle işte!
bu hayatın canını çıkaracağım: öldüre öldüre!
keyfini süreceğim. bir hayattan kaç keyif çıkarsa
daha fazlasını çıkaracağım. çıkarırım. biliyorsun
sıra bende! hepinizin canına okuyacağım
sen hariç! sen hepimizdin zaten. değil mi?
değilsen sözcüklere bulaş! ya da sokağa karış
hayata gir! hayat nasılsa ayıklar seni ilk
bilirsin! sen aslında safrasın! sahi hepimizsin
bizi bizden başka kim bilir ki! en içimizdeki
çocuk! akl-ı baliğ olur. basbayağı: bülug!
varacağı yere herkesten önce kendi gelir
gelebilir. delikanlılıkta olur böyle şeyler
gelsin! gelmeleri severim. sevdim hep! serseriliği
ser edindim kendime. sır sakladım bir ömür: keyfî!
mecralarda seni aradım. sense benden başka herkesi
mecnun bildin. üstelik kendini leyla! ah! fuzulî!
'gamum pinhan dutardum ben didiler yare kıl ruşen'
kim dinler! dinlemedim ki hiç! dinmedim üstelik
ilkyaz yağmurlarıydım. vurdum şakaklarının ortasına
ortalık yerde: şırrak! kendikendimin kırbacıydım
kendimden başka herkesteydim. su yeni yürümüştü kamışa
bilirsin aklım ilk kez emanete alınmıştı: delikanlıydım
delikanlılıkta olur böyle şeyler: sana geldim ilk
sense dünyanın bütün kadınlarıydın: güzel ve çirkin!
ayırt etmeden sevmeyi bildim: orospular dahil!
kadınlara dokunmayı bildim. dokunduğum yerden baki!
'came-hab ol afeti aldıkça tenha koynuna'
kaldım hep delikanlılıkta. o en geniş yataklarda
sarılarak uyanmayı öğrendim. uyumayı değil! -alooo!
kime diyorum. kaç kişisiniz orda? bile bile tenha
kalmayı bildim kalabalıklarımda. kalabalığa karışmadım
dünyanın bütün kadınları bir yatakta: gudubet ve afet!
olabilir, delikanlılıkta. keyfini sürersen bu hayatın
safrası sana kalır. canını çıkarmaksa herkese!
bildik bir hayat: kime ne uksuverebilir ki? kim ki?
varacağı yere herkesten önce varır: delikanlıdır
- delikanlıydım -
ayırt etmeden sevmeyi bildim: orospular dahil!
Osman Olmuş
seviyorum bu adamı kim bilmem epey bir şiirini okudum.
şimdi özgürleşmece. kahve yudumuna devam. müziğe karşı uzanıp geceye bırakayım kendimi. sevgiye kupa kaldırıyorum. sonunda kahve ile sevişiyor dudaklarım tortusuz saf duru damıtılmış şehrin kıyısından bir ormanın gölgesinden gelip buluyor dudaklarımı.
0 yorum:
Yorum Gönder